Ο Alighieri και ο Βιργίλιος εισέρχονται στη κόλαση, στην είσοδο της οποίας υπάρχει μια τρομερή επιγραφή η οποία λέει:
«Αφήστε κάθε ελπίδα, Ω! εσείς που μπαίνεται»
Παρά τη τρομακτική επιγραφή οι δυο ταξιδιώτες εισέρχονται στη κόλαση. Τα βήματα τους τους φέρνουν μπροστά στο ποταμό Αχέροντα, από όπου ο βαρκάρης Χάροντας θα τους επιβιβάσει στο σκαρί του περνόντας τους απέναντι. Απέναντι θα βρεθούν στο πρώτο κύκλο της κόλασης, το μέρος όπου βρίσκονται εκείνοι που είναι καταδικασμένοι για ελαφρά αδικήματα. Εκεί είναι τα αβάπτησα μωρά και οι ενάρετοι ειδωλολάτρες, εδώ θα σταθούμε στους δεύτερους.
Εκεί στον πρώτο κύκλο θα συναντήσουν μια ομάδα ψυχών οι οποίες κάθονται μπροστά από μια πυρά, πλησιάζοντας τους ανακαλύπτουν ότι είναι οι ψυχές του Ομήρου (στην γκραβούρα του Dore απεικονίζεται ως ο μόνος που κρατά σπαθι), Οράτιου, Οβίδιου και του Λούκανου. Μαζί με τους βασικούς τέσσερις ακολουθούν και άλλοι ανώνυμοι και επώνυμοι ειδωλολάτρες.
Οι 4 δεν αναφέρονται τυχαία απ’ τον Alighieri. Ο Όμηρος και ο Οβίδιος είναι οι δυο απ’ τους οποίους έχει επηρρεαστεί απ’ το έργο τους. Στα τέλη του Μεσαίωνα και αρχές της Αναγέννησης γίνεται μια επανανακάλυψη της αρχαιότητας. Τα αρχαία κείμενα ανακαλύπτονται εκ νέου απ’ τους λόγιους. Έτσι ο Όμηρος, ο Οβίδιος και ο Βιργίλιος είναι οι τρεις πρώτοι σημαντικότεροι συγγραφείς της αρχαιότητας οι οποίοι θα επηρρεάσουν την εποχή αυτή. Τόσο το έργο του Ομήρου (Οδύσσεια και Ιλιάδα) όσο και του Βιργιλίου (Αινειάδα), πρόκειται να θέσουν τα αφηγηματικά πρότυπα για τις μεταγενέστερες λογοτεχνικές εξιστόρησες. Το έργο του Βιργίλιου θα επικρατήσει προσδιορίζοντας περισσότερο τα πρότυπα του Μεσαιωνικού έπους. Η Αινειάδα εστιάζει στις απαρχές και τις κρίσιμες φάσεις που περνάει ένας λαός ή ένα έθνος. Ο Όμηρος θα έθετε τις βάσεις για το λεγόμενο «Ταξίδι του ήρωα», δηλαδή του πως ένας χαρακτήρας εξελίσσετε μέσα από μια σειρά δυσκολιών, στις βάσεις αυτές πατάει και ο ίδιος ο Alighieri αρκετά νωρίς στην ιστορία του.
Καθώς φτάνουν στο τέλος της παραμονής τους στο πρώτο κύκλο της κόλασης, ο Alighieri μας αναφέρει μερικά ακόμα ονόματα ενάρετων ειδωλολατρών, μεταξύ αυτών και ορισμένων μουσουλμάνων Μουσουλμάνων. Είναι του Αβικένα, του Αβερόη και τέλος προς μεγάλη έκπληξη του Σαλαντίν. Το γιατί γίνεται αναφορά σ’ αυτούς τους τρεις θα είναι το επόμενο θέμα στο οποίο θα αναφερθώ, όχι τόσο στους δυο πρώτους όσο στον Σαλαντίν, τον οποίο ο Alighieri αναφέρει πολύ γρήγορα μέσα στην αφήγηση του.
Συντάκτης
Μοργιαννίδης Θεόδωρος
Κτήμα ες αεί 