Το 2015 στις κινηματογραφικές αίθουσες προβλήθηκε η ταινία Spotlight σε σκηνοθεσία Tom McCarthy. Θέμα της οποίας είναι οι βιασμοί ανηλίκων από ιερωμένους της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας στη πόλη της Βοστόνης. Η ταινία βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα, η συντακτική ομάδα της εφημερίδας The Boston Globe, «Spotlight», είναι υπαρκτή. Τα γεγονότα που διαδραματίζονται τόσο στην ταινία όσο και στην πραγματικότητα, έλαβαν χώρα στο μεταίχμιο των 90s με αρχές των 00s.
Κάνω αυτήν την ανάρτηση διότι θέλω έστω και αργοπορημένα να αναφερθώ στην Ελληνική πραγατικότητα. Όπου πρόσφατα έχουμε δει να γίνονται αποκαλύψεις για βιασμούς ανηλίκων παιδιών, γυναικών κλπ. Έχουμε τα τελευταία 3 χρόνια δει ένα γεγονός που ήταν καλά κρυμμένο κάτω απ’ το χαλάκι της πόρτας μας για δεκαετίες να έρχεται στο φως. Τα κοινά σημεία τόσο της ταινίας όσο και της πραγματικότητας μας είναι δυο άβολες αλήθειες.
Η πρώτη είναι ότι όλοι μα όλοι χωρίς καμία εξαίρεση γνωρίζαμε ότι όλο αυτό γινόταν. Γνωρίζουμε ότι γίνεται δίπλα απ’ τη πόρτα μας, το ακούγαμε, το βλέπαμε και το αισθανόμαστε. Κι όμως δεν έχουμε επέμβει διότι φοβόμαστε ότι με την επέμβαση μας, θα φέρουμε μεταβλητές και ανατροπές και στη δική μας ζωή. Στο βομό όμως του φόβου αυτού εκείνος ο όγκος στο χαλάκι μεγαλώνε.
Ο δεύτερη είναι ότι όλα αυτά τα χρόνια πολλά απ’ τα περιστατικά έχουν γίνει με την ανοχή και συμετοχή του συστήματος. Είτε αυτό το σύστημα λέγεται Εκκλησία είτε Κράτος. Το σύστημα επίσης έχει φροντίσει με ποικίλους τρόπους να δημιουργήσει ενοχές απέναντι στους πολίτες για κάποια πράγματα. Ώστε αυτές οι ενοχές να λειτουργούν σαν κατασταλτηκός παράγωντας όταν θα πρέπει οι πολίτες να αναλάβουν δράση. Όπως στην ταινία έτσι και στην Ελληνική πραγματικότητα το σύστημα συλλήβδην έχει κάνει τα πάντα για να καλύψει και να ξεπλύνει (Μπαλάσκας, ΜΜΕ, Κούγιας και όχι μόνο) την αποτρόπαια και ανθρωποφάγα αυτή κατάσταση.
Ποια είναι όμως η διαφορά; Σε αντίθεση με τα Ελληνικά ΜΜΕ τα οποία είναι αποδεδειγμένα πλέον από τα πιο διεφθαρμένα ΜΜΕ σε παγκόσμια κατάταξη, η δημοσιογραφική ομάδα της Boston Globe αποφάσισε να τα βάλει με την Εκκλησία. Οι άνθρωποι από την κορυφή εφημερίδας έως τη βάση της έβαλαν πάνω απ’ όλα την αλήθεια και το ότι πρέπει να πολεμίσουμε το σύστημα ώστε να μπορέσει να υπάρξει κάποια αλλαγή.
Δεν θα υπάρξει αλλαγή με τον εύκολο τρόπο, ενδεχομένως δεν θα υπάρξει καθόλου αλλαγή, απ’ την στιγμή άλλωστε που το σύστημα είναι πάντα προετοιμασμένο. Ποιο το νόημα όμως; κατ’ εμέ το νόημα είναι ότι όσο ενοχλείς το σύστημα τόσο το πλήθος είναι σε θέση να καταλάβει τη σαθρώτητα του. Και όσο η σαθρώτητα του γίνεται κατανοητή, τόσο το σύστημα αναγκάζεται κάποια στιγμή να αναθεωρήσει να φτιάξει νέες τακτικές και νέους τρόπους για να δικαιολογήσει την ύπαρξη του. Και όταν και σε αυτές τις αλλαγές, γίνει αντιληπτή πάλι η προσπάθεια του συστήματος να πατήσει πάνω στους ανθρώπους θα πρέπει να επέλθει το επόμενο χτύπημα.
—
Δεν επιλέγουμε τος καιρούς τους οποίους ζούμε. Επιλέγουμε μόνο το πως ανταποκρινόμαστε.
Συντάκτης
Μοργιαννίδης Θεόδωρος
Κτήμα ες αεί 